Dom przyjazny dla dziecka

W pierwszych latach życia dziecko zdobywa doświadczenia, które kształtują jego stosunek do siebie i świata. Należy zwrócić uwagę, aby dom, w którym przebywa był dostosowany do jego potrzeb i wymagań.
Najważniejszy członek rodziny.
W pierwszych latach życia dziecko zdobywa doświadczenia, które kształtują jego stosunek do siebie i świata. Należy zwrócić uwagę, aby dom, w którym przebywa był dostosowany do jego potrzeb i wymagań, aby był dla niego atrakcyjny i bezpieczny. Wpływ domu rodzinnego i otoczenia ma olbrzymie znaczenie, gdyż dziecko bezkrytyczne asymiluje to, co najbliższy świat mu oferuje. Dlatego tak ważny jest mądry wybór tego, co jako rodzice oferujemy naszym dzieciom i jaki użytek one z tego zrobią.
Dziecko powinno dobrze czuć się w całej przestrzeni domu. Należy więc zapewnić mu takie warunki rozwoju i bezpieczeństwa, aby zminimalizować niebezpieczeństwo ewentualnych wypadków. Nie unikniemy guza, ale postarajmy się, aby wnętrze domu było dobrze zorganizowane, a dziecko poruszało się w nim bezpiecznie, bez stosowania niepotrzebnych zakazów.
Myśląc o naszym domu wyobraźmy sobie, że przestrzeń będzie użytkowana nie tylko przez nas, ale również przez nasze dzieci. To od nas, i naszego zaangażowania w organizację wspólnej domowej przestrzeni zależy ich bezpieczeństwo, harmonijny rozwój i dobre samopoczucie.

Najcudowniejszy etap życia.
Odkąd dziecko zaczyna się interesować wszystkim, co je otacza, poznaje świat, należy dołożyć starań by dom był dla niego bezpieczny, należy zapewnić mu jak najwięcej przestrzeni, z racji jego aktywności ruchowej charakterystycznej dla tego etapu rozwoju. Proces ten przebiega aż do wieku dojrzewania, ale jest szczególnie intensywny w okresie przedszkolnym. Pierwszy rok życia dziecko spędza w pokoju rodziców i w pokoju dziennym, wtedy właśnie należy zwrócić szczególną uwagę na potrzeby dzieci i zainteresowania. Przedmioty codziennego użytku, stają się elementami zabawy, stół zamienia się w domek, krzesło w samochodzik, a więc wszystko co otacza dziecko rozwija jego wyobraźnię.

Przestrzeń dla dziecka.
Przestrzenią dla dziecka powinien być cały dom. Wnętrza, w których będzie się rozwijało, powinny być kształtowane przede wszystkim pod kątem jego indywidualnych potrzeb. Rodzice, często pamiętając o własnej wygodzie, zapominają o potrzebach i bezpieczeństwie małego członka rodziny.
Od drugiego roku życia dziecka, zaleca się aby posiadało ono własny pokój, który powinien być tak zaprojektowany, aby mógł zmieniać się wraz z dorastaniem dziecka.
Rodzina zamieszkująca w małym mieszkaniu, gdzie niemożliwe jest wydzielenie osobnego pokoju, powinna wydzielić kąt z większego pomieszczenia i urządzić go na miarę potrzeb dziecka.
Własna przestrzeń zwiększa samodzielność i inicjatywę, stwarza bodźce i zachęca do nauki, poprawia koncentrację. Stałe miejsce do spania wyrabia odruch senności związany z tym miejscem. Pokój powinien być zlokalizowany w bezpośrednim sąsiedztwie sypialni rodziców, tak aby zapewnić potrzebę poczucia bliskości i bezpieczeństwa.
Dziecko z zasady nie ogranicza miejsca zabawy do własnego pokoju. Bawi się wszędzie. Wnętrza więc powinny być tak urządzone, aby wyeliminować możliwość wyrządzenia szkód czy też wypadku. Należy zapewnić mu swobodę poruszania się, co z kolei angażuje go w życie całej rodziny.
Wraz z pójściem dziecka do szkoły świat zainteresowań ulega zmianom. Nie chodzi tylko o skalę mebli, zwiększa się dystans względem rodziców, rodzi się potrzeba większej samodzielności i indywidualizmu. Warto pomyśleć wtedy o zamianie pokoju dziecka na bardziej oddalony od sypialni rodziców. Pokój dziecka powinien być duży, przestronny, funkcjonalny i bezpieczny. Dziecko spędza w swoim pokoju zdecydowanie więcej czasu niż dorośli w swoich, dlatego tak ważna jest ta dobra organizacja tej przestrzeni. Wystrój wnętrza pokoju dziecka uzależniony jest od indywidualnych zainteresowań. Pomysły nastolatków dotyczące urządzania wnętrz bywają często zaskakujące dla rodziców. Czasami dzieci naśladują wzorce ze świata dorosłych i tylko detale zdradzają przeznaczenie pomieszczenia, czasem zaś urządzają swoją przestrzeń zupełnie w innym stylu, niż reszta mieszkania.
Małe i nieporadne wymagają ochrony, dorastające i samodzielne potrzebują prywatności. We współczesnych domach obserwuje się tendencję do wydzielania z powierzchni domu aneksu dziecięcego, z pokojami wyposażonymi w łazienki i garderoby, salonikiem do przyjmowania gości, a często i z aneksem kuchennym. Najważniejszym celem jest stworzenie przestrzeni zapewniającej poczucie bezpieczeństwa, wygody i dobrych warunków sprzyjających rozwojowi młodego mieszkańca. Dom jest miejscem nauki i wypoczynku.

Nauka, zabawa i sen.
Aby zapewnić dziecku dobre samopoczucie, należy w pokoju pozostawić jak największy obszar wolnej podłogi. Ograniczenie ilości mebli do koniecznych sprzętów pozwala wygospodarować dużą przestrzeń niezbędną do zabawy, pozwalając dziecku swobodnie kształtować swoje otoczenie.
W projektowaniu wnętrza pokoju dziecięcego ważne jest założenie zmieniającej się funkcji w czasie, poprzez wyznaczenie odpowiednich pól na łóżko, biurko, fotel na czytania. Gdy dziecko zacznie chodzić do przedszkola w pokoju powinien pojawić się stolik dopasowany do jego wzrostu, wygodne łóżko i dużo zabawek ulokowanych w kolorowych pudłach i skrzyniach oraz regały o różnych wysokościach. Dużo miejsca na rzeczy i zabawki wyzwala w dzieciach potrzebę dbałości o swoje otoczenie. Porządkowanie, ustawianie przedmiotów i zabawek może stać się dobrą zabawą. Regały powinny być mocno przytwierdzone do ścian, gdyż dzieci często chwytają się ich wstając z podłogi lub wykorzystują je jako drabinki do wspinaczek.

Dzieci wyrastają ze swoich pokojów - pozwólmy im zmieniać układ mebli.
Rodzice zazwyczaj nie zdają sobie sprawy z rzeczywistych upodobań własnych dzieci, pragną zaofiarować im eleganckie otoczenie, zupełnie nie przystające do ich potrzeb. Należy pozostawić dziecku możliwość wpływu na urządzenie swojego wnętrza, gdyż rozwija to kreatywność i zdolność abstrakcyjnego myślenia. Wyglądem własnego pokoju dzieci wyrażają swoją niezależność i indywidualność. Czasami pogląd na wystrój własnego pokoju nie jest zgodny z pomysłami rodziców. Inicjatywy dziecka nie należy jednak marnować, ale przez subtelne, przyjacielskie rozmowy rozwijać.
Meble dla dzieci powinny być tak skonstruowane, aby ich funkcje nie były jednoznacznie określone, aby pozwalały dziecku wymyślać ich zastosowanie, rozwijać zdolności logicznego myślenia, zdolności manualne i koordynację ruchów. Należy pozostawić dziecku pole do rozwijania własnej inwencji i wyobraźni – często uśpionej w przesadnie ułożonym domu ludzi dorosłych.
Pierwszoklasista powinien mieć w swoim pokoju biurko z regulowaną wysokością blatu, ergonomiczne krzesło z regulowanym siedziskiem i oparciem, pudełka na zabawki, jak również półki i regały na książki. Bezpieczeństwo dziecka to również dbałość o jego zdrowie. Odpowiednie oświetlenie miejsca zabaw i miejsca nauki jest jednym z najważniejszych celów w projektowaniu wnętrz przeznaczonych dla dzieci. Duże znaczenie dla jakości pracy przy biurku ma wygodne krzesło, odpowiedni blat i oświetlenie. Pokój powinien być jasny, mocno doświetlony światłem dziennym. Powierzchnia blatu powinna być doświetlona dodatkowo oświetleniem sztucznym w postaci lampy stojącej na stole, bądź oprawy podwieszanej. Światło powinno padać z lewej strony dla dziecka praworęcznego i z prawej dla leworęcznego. Źródło światła powinno być umiejscowione ok. 40 cm od środka zasadniczego pola pracy, ok. 40 cm przed pracującym, licząc od przedniej krawędzi stołu oraz ok. 35 cm nad płaszczyzną biurka. Nie wolno ustawiać źródła światła za plecami siedzącego przy biurku dziecka.
Żarówka stanowi jedynie uzupełnienie oświetlenia naturalnego, nie może go jednak zastąpić całkowicie. Długotrwałe korzystanie wyłącznie z oświetlenia sztucznego może doprowadzić do przemęczenia wzroku dziecka. Miejsce nauki młodego człowieka wymaga odpowiedniego poziomu natężenia oświetlenia na płaszczyźnie roboczej, przy ograniczonym efekcie olśnienia oraz źródeł światła o właściwościach dobrego oddawania barw. Blat powinien być matowy - najlepiej jasny, aby wyeliminować powstawanie dużych kontrastów pomiędzy zeszytem a płaszczyzną biurka. Podczas nauki w pokoju powinny być włączone lampy oświetlenia ogólnego.
Ponieważ większość dzieci boi się ciemności, często trzeba zostawić im zapalone światło na noc. Można zastosować wyłącznik z regulatorem natężenia oświetlenia lub oddzielną lampkę o niewielkiej mocy, ze źródłem w postaci świetlówki kompaktowej.
Nieodłącznym elementem pokoju dziecka stał się komputer. Monitor nie powinien być ustawiony w kierunku okna. Podczas użytkowania komputera oświetlenie powinno być włączone, aby świecący monitor nie kontrastował z pozostałą ciemną częścią pokoju. Oświetlenie powinno być umieszczone tak, aby nie powodowało odblasków na ekranie.
Każde dziecko powinno mieć wyznaczone stałe miejsce do pracy. Takie rozwiązanie oszczędza energię niezbędną do adaptacji do zmieniających się warunków, mobilizuje, wytwarza roboczy nastrój i korzystną dla nauki atmosferę. Optymalna temperatura w pokoju dziecinnym to 20 st.C.

Meble w pokoju dziecka.
Zaleca się, aby meble w pokoju dziecięcym były proste i bezpretensjonalne. Powinny być solidne i stabilne, ergonomiczne i bezpieczne. W pokojach o małej powierzchni sprawdzają się mobilne, wielofunkcyjne meble umożliwiające swobodną aranżację przestrzeni pokoju, zmianę przeznaczenia określonej powierzchni w zależności od potrzeb i pory dnia.
Dobrym sposobem na wygospodarowanie jak największej przestrzeni podłogi jest rozwiązanie w postaci łóżka na stelażu, podwyższeniu lub antresoli. Można ulokować pod nim półki, szafę na ubrania, ciekawą przestrzeń do zabawy - bezpieczną kryjówkę. Nie powinno się lokować w tym miejscu biurka gdyż zazwyczaj nie dociera tam odpowiednia ilość światła dziennego, tak potrzebnego dziecku do nauki. Oprócz dobrego wykorzystania powierzchni łóżko piętrowe lub antresola mogą stanowić atrakcję jako elementy odbiegające od stylistycznej monotonii, a przy okazji świetnie sprawdzają się jako miejsce do zabawy, wspinania się i gimnastyki. Dzięki barwnej, oryginalnej obudowie praktyczna konstrukcja może stać się prawdziwą ozdobą wnętrza dziecinnego pokoju, inspirując młodszych i starszych mieszkańców do twórczego działania. Efektownym uzupełnieniem piętrowej konstrukcji może stać się zabawna zjeżdżalnia, której zamontowanie wzbogaci wnętrze, i być może zmobilizuje śpiochów do rannego wstawania.
Przy budowie łóżka piętrowego wielkość stelaży podtrzymujących materac dostosowujemy do potrzeb dziecka, mocując górne posłanie na wysokości takiej, aby siedzący młody użytkownik nie dotykał głową sufitu, dolne zaś tak by nie przeszkadzała mu część górna.
Aby zaoszczędzić miejsce - tak cenną przestrzeń do zabawy i aktywności ruchowej - łóżko można zainstalować jako wysuwane z podestu, na którym dziecko znajdzie miejsce zabaw. Pod podestem mogą znaleźć miejsce szuflady na zabawki, które w ten sposób łatwo dadzą się uprzątnąć. Szuflady w meblach dziecięcych powinny by niewielkie, wyciągane, aby mogły być wykorzystywane jako dodatkowe elementy zabawy.
Łóżka nie należy ustawiać naprzeciwko wejścia do pokoju, powinno być odseparowane od efektów świetlnych i dźwiękowych. Pościel dla dzieci powinna być dostosowana do wzrostu dziecka, nie może być za długa, poduszki najlepiej o wymiarach 40x60 cm, kołderka 100x135 cm. Pokrycie i wypełnienie powinno być wykonane z materiałów antyalergicznych. Dzieci powinny spać na twardym materacyku. Dobrym rozwiązaniem jest oddzielenie łóżka od pozostałej części pokoju ażurowym regałem, pewnie umocowanym do podłogi i sufitu.
W pokoju dziecka należy zainstalować jak najwięcej regałów, półek i pudełek. Regały powinny być skonstruowane tak, aby do wszystkich płaszczyzn dziecko mogło dostać się samo. Dziecko dorastając coraz bardziej interesuje się otaczającym je światem, gromadzi dziesiątki najdziwniejszych niekiedy rzeczy. Pojemniki na zabawki mogą służyć również jako mobilne miejsca do siedzenia. Lekkie moduły meblowe pobudzają wyobraźnię.
Dobrym pomysłem jest zainstalowanie na ścianie płyty, która stanie się pracownią rysunkową dziecka, polem do rozwijania własnej inwencji twórczej. Może służyć również jako płaszczyzna do ekspozycji rysunków, wycinanek i innych prac manualnych. Tablica rysunkowa nie uchroni wprawdzie ścian, ale skupi radosną twórczość naszych pociech w określonym miejscu i stworzy oryginalną dekorację pokoju dziecinnego.
Meble, a szczególnie krzesło i stół powinny być dostosowane do wzrostu dziecka, gdyż spędza ono dużo czasu przy biurku. Krzesło powinno mieć regulowaną wysokość siedziska i podparcia pleców (na odcinku lędźwiowym kręgosłupa). Na zachowanie właściwych proporcji należy zwrócić szczególną uwagę u dzieci pomiędzy 5 a 15 rokiem życia. Dorastające dzieci potrzebują jak najwięcej mocnych blatów, aby moc rozwijać zainteresowania oraz aby rozłożone hobby nie przeszkadzało w nauce. Biurko nie powinno być ulokowane pod samym oknem, gdyż może rozpraszać młodego człowieka podczas nauki, oraz dlatego, że przeciągi i zmieniająca się temperatura (kaloryfer) mogą mieć znaczący wpływ na zdrowie. Pozycja podczas siedzenia przy biurku - „nosem do ściany” - zdaniem psychologów zdecydowanie przyczynia się do większej koncentracji podczas nauki. Dostęp do biurka powinien być swobodny, światło dzienne powinno padać na biurko z lewej strony dla dzieci praworęcznych, z prawej dla leworęcznych.
Akwarium w pokoju dziecka wspomaga jego naturalną ciekawość, a obserwacje roślin i zwierząt, rozbudzają zainteresowanie światem, wzbogacają wyobraźnie, wpływają na sferę emocjonalną i kształtowanie się uczuć wyższych. Stanowi ono żywą i barwną dekorację pokoju oraz podwyższa wilgotność powietrza, która w pokoju dziecinnym powinna wynosić 45-60%. Rośliny lokujemy na niedostępnej półce, na wysokości ok. 160 cm. lub zawieszamy w ozdobnych koszykach. W takich wnętrzach zaleca się rośliny o szczególnych właściwościach oczyszczania i nawilżania powietrza np. skrzydłokwiat lub paproć nefrolepis wysoki. W pokoju dziecinnym do pielęgnacji roślin nie należy stosować żadnych środków ochrony i nawożenia.
Wyłączniki światła w domu przyjaznym dla dziecka powinny znajdować się na wysokości 110-130 cm. Dzieci w ten sposób samodzielnie mogą włączać światło we wszystkich pomieszczeniach i nie są zmuszone do wykonywania codziennych czynności w ciemnościach, co zawsze stanowi poważne zagrożenie wypadkiem.

Bezpieczna podłoga.
Dzieci najchętniej bawią się na podłodze. Wykorzystują tę płaszczyznę w niekonwencjonalny sposób, dlatego utrzymanie jej w czystości i higienie jest tak bardzo ważne. Powierzchnia podłogi powinna być odporna na zaplamienia, łatwa do czyszczenia, ciepła w dotyku – jeśli możliwe to podgrzewana, miękka, ale nie śliska. Dzieci biegają i skaczą, przemieszczają się w niekontrolowany sposób, dlatego dywaniki powinny być przymocowane do podłogi matą, siatką antypoślizgową.
Dobrze sprawdzają się podłogi parkietowe, panele, podłoga z korka, łatwo czyszcząca się wykładzina PCV lub dywanowa, wykonane i wykończone materiałami nietoksycznymi, bezpiecznymi dla dziecka

Ściany w pokoju dziecka.
Kolor zdecydowanie stymuluje inteligencję dziecka i jego aktywność, wpływa na psychikę, aktywizuje umysł. Należy stworzyć klimat sprzyjający rozwojowi umysłowemu i emocjonalnemu. Zgodnie ze współczesnymi badaniami, dzieci rozwijające się w pokojach pomalowanych na kolory w odcieniach brązów, szarości, bieli i czerni, wykazują niższy iloraz inteligencji. Barwy odbierane są subiektywnie, mają bardzo indywidualne znaczenie. Kolor pomarańczowy okazał się najbardziej dobroczynny – wyzwala poza inteligencją również uczucia społeczne i towarzyskie. Psychologowie dziecięcy za najbardziej odpowiedni uznają jednak kolor zielony gdyż on uspokaja i pomaga w skupieniu. Wybór powinien być uzależniony jednak od charakteru dziecka. Używajmy kolorów jasnych o małym nasyceniu, wesołych i ciepłych, stonowanych. Unikajmy natomiast zbyt agresywnej kolorystyki. Aby wnętrze było dla dziecka atrakcyjne, monotonię powinniśmy urozmaicić elementami kontrastowymi np. kolorowymi poduszkami, pudełkami na zabawki, i innymi akcentami w żywych barwach. Ściany najlepiej jest pomalować ekologiczną farbą emulsyjną, odporną na zmywanie i szorowanie. Pamiętajmy o wszystkich niezbędnych atestach. Dobrym pomysłem na uatrakcyjnienie pokoju dziecinnego jest tapeta położona na jednej ze ścian.

Niebezpieczeństwa.
Dziecko wykazuje niezmożoną ruchliwość, jest ciekawe, śmiało podejmuje nieobliczalne w skutkach eksperymenty. Zaczyna chodzić, biegać, wdrapywać się na krzesła, stoły, szafki. Wszystkiego chce dotknąć, robić to, co rodzice: podlewać kwiatki, wchodzić na drabinkę, zdejmować firanki. Bardzo często te zabawy kończą się upadkiem. Dom musi zatem odpowiadać tym uwarunkowaniom, które gwarantują małemu odkrywcy bezpieczne poznanie swojego otoczenia.

Należy dołożyć wszelkich starań, aby odkrywanie świata przez malucha było fascynujące i bezpieczne. Zdecydowanie częściej ulegają wypadkom dzieci bardzo ciekawe świata, jak i te bardzo nieśmiałe. Jak wskazują statystyki ponad 40 procent wypadków, jakim ulegają dzieci, zdarza się w domu, dlatego obowiązek zapewnienia dziecku bezpieczeństwa spoczywa na rodzicach. Nie należy jednak ograniczać dziecka stosując zakazy. Można przecież pozostawić dzieciom swobodę nauki opartej na własnym doświadczeniu przy jednoczesnym odpowiednim zabezpieczeniu wnętrza domu.

· Okrągłe i eliptyczne kształty uniemożliwiają powstawanie najgroźniejszych urazów. Jeżeli jednak we wnętrzu posiadamy meble o ostrych krawędziach, kantach, powinniśmy zastosować silikonowe narożniki, które zamortyzują uderzenia. Podobnie powinniśmy zabezpieczyć kaloryfery i parapety. Ze stołów należy pozdejmować obrusy, które maluch może ściągnąć wraz ze znajdującą się na nich zawartością, na rzecz szeregu małych serwetek. Dziecko przy stole powinno siedzieć w specjalnie do tego zaprojektowanym krzesełku, na szeroko rozstawionych nogach, najlepiej w szelkach uniemożliwiających wypadnięcie.

· Przeszklenia w drzwiach stanowią niebezpieczeństwo dla dziecka. Rozbita szyba może być przyczyną groźnych urazów, dlatego najlepiej nie wyposażać naszych domów w drzwi przeszklone. Jeżeli jednak z powodów estetycznych i funkcjonalnych, zdecydujemy się na takie rozwiązanie, to w przeszkleniach drzwi powinniśmy zastosować szkło bezpieczne; klejone z folią wewnątrz, hartowane - wytrzymałe na uderzenia, po rozbiciu rozsypujące się na wiele małych niegroźnych kawałków lub należy precyzyjnie zakleić szybę przeźroczystą folią chroniącą przed powstawaniem ostrych odłamków.

· Okna i drzwi zabezpieczamy blokadami uniemożliwiającymi dziecku samodzielne ich otwarcie. Przy oknach nie należy ustawiać krzeseł, foteli, szafek, puf, aby dziecko zainteresowane światem zewnętrznym nie wspinało się na parapet. W świetle okna nie powinniśmy ustawiać przedmiotów, które mogą przyciągać uwagę małego mieszkańca. Z drzwi powinniśmy wyciągnąć klucze, gdyż małe dziecko potrafi je przekręcić, zamknąć drzwi, a potem nie jest w stanie samodzielnie ich otworzyć.

· Schody powinny być łagodne i jak najmniej kręte. Przy krańcowych stopniach powinny być zainstalowane furtki, bramki zabezpieczające z mechanizmem zamykania. Stopnie powinny byś pokryte materiałem antypoślizgowym lub na krawędziach wyklejone specjalnymi paskami.

· Balustrady - szczególnie antresol, galerii i balkonów - powinny być tak zaprojektowane, aby nie zachęcały do wspinania się po nich. Nie powinny składać się z ostrych elementów, a odległość pomiędzy długimi pionowymi i poziomymi elementami nie powinna być większa niż 12 cm. Poręcze powinny posiadać zabezpieczenia przed zjeżdżaniem. Dobrym rozwiązaniem jest zamontowanie dodatkowej balustrady dostosowanej do wzrostu dziecka. Umożliwi to bezpieczne, samodzielne poruszanie się po schodach, a w przypadku niekontrolowanych wędrówek zmniejszy ryzyko wypadku.

· W łazience bateria wannowa powinna być zainstalowana w taki sposób, aby dzieci podczas kąpieli i zabawy w wannie nie uderzały się plecami w element wylewki. Na dnie wanny powinniśmy układać maty antypoślizgowe. Dobrze sprawdzają się baterie termostatyczne, które ograniczają temperaturę wody i zapobiegają oparzeniu. Idealną temperaturą wody w domach, w których mieszkają małe dzieci jest 48 do 50°C.

· W kuchni czyha na dziecko najwięcej zagrożeń. Rozgrzana kuchenka, gotujące się potrawy, gorący piekarnik to tylko łatwe do wyobrażenia niebezpieczeństwa. Prostym sposobem jest zainstalowanie bramki uniemożliwiającej dziecku dostęp do kuchni. Jeżeli jednak kuchnia jest otwarta przed ściągnięciem gotującego się garnka uchronią dziecko specjalne ograniczniki, płotki ochronne montowane na płycie kuchennej na stale lub czasowo na przyssawkach. Również szyba piekarnika stwarza zagrożenie poparzeniem. Rozwiązaniem tego problemu jest zainstalowanie urządzenia w zabudowie słupkowej na odpowiedniej wysokości, niedostępnej dla małego dziecka lub też zakup modelu z podwójną lub potrójną szybą, która ogranicza temperaturę powierzchni szklanej. Nowoczesne kuchnie posiadają zabezpieczenia przed niekontrolowanym wypływem gazu. Jeżeli jednak nasza kuchnia nie jest wyposażona w to rozwiązanie, możemy zastosować specjalne, bezpieczne kurki wymagające odpowiedniego wciśnięcia przed przekręceniem. Równie niebezpieczny może być dostęp do szuflad i szaf. Zastosować można zatem blokady uniemożliwiające ich pełny wysuw, dzięki czemu dziecko nie wysypie ich zawartości na siebie, ani nie będzie się po nich wspinać. Dzieci lubią wkładać do buzi różnorakie przedmioty. Kosz na śmieci powinien więc znajdować się w zamykanej szafce. Środki chemiczne i lekarstwa należy ulokować w miejscu niedostępnym dla dzieci, czyli najlepiej w szafce wyposażonej w zamek.

· Łóżko dziecka, jeżeli znajduje się na antresoli, stelażu lub podwyższeniu, powinno być wyposażone w barierkę o wysokości 16 cm.

· Prąd elektryczny stanowi przyczynę wielu wypadków. W miarę możliwości w pokojach dziecięcych powinniśmy instalować źródła światła w zamkniętej oprawie, niskonapięciowe (12V). Lampa na biurku powinna być solidnie przymocowana, aby uniemożliwić jej łatwe zdjęcie czy przewrócenie. Kontakty elektryczne powinny być wyposażone w zabezpieczenia – plastikowe zaślepki. W obecności dziecka, w zasięgu jego wzroku nie powinniśmy do nich włączać urządzeń AGD, gdyż dzieci naśladują dorosłych w ich codziennych czynnościach.

· Rośliny w domu, w którym przebywa małe dziecko, powinny znajdować się poza zasięgiem jego rączek. Dzieci z pasją zaglądają do kolorowych doniczek wybierając z nich ziemię; czasami zrywają i zjadają kolorowe listki. Wśród roślin domowych znajduje się wiele trujących gatunków (diffenbachia, poinsencja, filodendron, fikus, asparagus, begonia, oleander, azalia, bluszcz angielski, hiacynty, irysy, rododendron).

· Troczki i sznurki regulujące zasłony i rolety należy zamocować tak, aby dziecko nie mogło ich dosięgnąć.

Najlepsze zabezpieczenia nie zastąpią czujnego oka opiekunów. Dają jednak czas na reakcję i przeciwdziałanie wypadkom; oszczędzają dzieciom przykrych niespodzianek. Należy dążyć do stworzenia przestrzeni stanowiącej jak najbardziej przyjazny i bezpieczny dom dla dziecka. Wszystkie przedmioty przeznaczone dla dzieci do lat 3 powinny posiadać certyfikat Instytutu Matki i Dziecka.

Jacek Niezgoda